Observations in the Bangalore-Chennai Rail Journey

Just wanted to record my thoughts on 2 things that one commonly observes in the train journey between Chennai-Bangalore in a general compartment day time travel. One is the nuisance by the transgender community and the other is about the vendors selling fruits, vegetables and other assorted items like toys, books and stuffs.

This nuisance by the transgender community has increased alarmingly in proportion. It has almost become a definite thing to encounter a Hijra twice (once leaving Chennai and once while entering Bangalore). They ask for money and when the person (usually young males are the target) refuses to give them money, they turn quite abusive. They literally demand that they are given at-least 10Rs. The police or the railway authorities do not seem to have any control over these peoples entry into the train. Once, I was even told by the ticket examiner that even when he interferes they can turn nasty at them.

If the transgender community wants to gain social acceptability, they as a community needs to do something about this.

As regards vendors most of the commuters welcome their presence. People get to buy fruits and vegetables of the local produce at a much cheaper price than what they would pay in Chennai or Bangalore. As they do not sell fresh ready to eat food their business does not pose any competition to the Indian Railways Catering (IRCTC) as well. But, unfortunately these people are harassed as illegal travelers. Instead, these people can be given licenses making their sales an approved one. Infact, the government can offer such licenses on priority to physically handicapped individuals, under-privileged people and members of some self-help women group and members who has been in service on the route for a long period of time.

Assorted Poems

மழை


வெண்ணிற மேகத்துக்கு நிற மமதை
கருமை மேகத்தை கேலி செய்ய
கரு நிற மேகம் சோகம் கொண்டு
பூமித்தாயிடம் ஓ..வென்று அழுதது



இரவு

நிலா ஒன்று தனியாய் நின்றது
சூரியன் விட்டு சென்றதென்று புலம்பி அழுதது
அன்னை வானம் பொருக்கவில்லை
நட்சத்திரக் குவியல் தந்து காவல் செய்தது
நிலவும் சிரித்தது
இரவும் இனித்தது


தமிழ் ஈழம்


நாம் இங்கே போரைக் கண்டதில்லை
துரத்தே வெடிக்கும் துப்பாக்கி சத்தத்தில் கண்ணெதிரே அழும் குழந்தையை ரசித்ததில்லை
வீட்டு முற்றத்தில் இரத்தக் கறையுடன் துணிகளை உலர்த்தியதில்லை
நாம் இங்கே கண்டதெல்லாம்
கோவில் வாசலில் இரு கால்களையும் இழந்த பிச்சைக்காரனும்
தனக்குள்ளேயே புலம்பும் Schizopherniacயும்
காதில் hearing aidம், கண்ணில் தடித்த கண்ணாடிகளும் கொண்ட சிகப்பான சிறு பெண்ணும்
அலை சத்தத்தில் குண்டாண அரசியல்வாதியின் பேச்சும் தான்
Mount Road Church Park வாசலில் ஒரு இலங்கை தமிழருடன் பேசிய பின் எழுதியது